Marginal: the father of death เล่ม 4

ร่างที่นั่งริมตั่งนั้นแสนจาง เหมือนหมอกควันซึ่งบางส่วนราวจะสูญหาย ย่อมไม่ใช่มนุษย์ เป็นผีปีศาจอย่างแน่นอน

มันเบือนหน้าอีกทาง ยามโทลันมองอยู่เช่นนี้ ผีตนนั้นเอียงคอเล็กน้อย เส้นผมตกไล้บ่าและยาวเลยลงไป ไม่นานมันก็ร้องเพลงออกมา

เบเสตจิ้งจอกสะดุ้ง ตกใจจนมีดหลุดจากมือ

มันร้องช้ามาก ได้แต่ค่อยๆ เปล่งทีละคำ เห็นชัดว่าเสื่อมจนทำต่อเนื่องไม่ไหว กระนั้นเสียงกลับใสหวานยิ่ง วลีชัดเจน จังหวะแม่นยำ และอารมณ์ในเนื้อเสียงก็ราวเสียบถึงแก่นใจ

โทลันเบิกตา ยิ่งฟังยิ่งตระหนกและคล้ายถูกสะกดไว้ เขาเหงื่อแตกทั้งกาย สุดท้ายเพลงจบลงแล้ว ชายกลางคนจึงสามารถร้องออกมา

“เอฟเรน!”